"İnsan ne ile yaşar?" diyerek başlıyor Tolstoy. Başlangıçta, vereceğimiz cevaplar ile Maslow hiyerarşisinden daha fazlası olmayacak. Temel ihtiyaçlar, güvenlik, ait olma, saygınlık ve kendini gerçekleştirmek. Bir noktasında eklemek istediğim, kişinin kendisine ait olan bir alan olduğudur. Kişinin konfor alanı diyebilir miyiz, emin değilim çünkü bu alandan daha fazlası var burada. Özsaygı, özgüven, özsevgi, özkaygı, özgelişim...özün bulunduğu her noktayı içeriyor. Bunlara ek olarak aslında bu belirgin bir yer değildir, gizlidir. Çözmek isteyen, uğraş veren, merak edenin ulaştığı bi yerdir. Aslında sosyal seçici (ambivert) olmaktır.
Bazı insanlar duygularını belli etmezler, içine kapanık oldukları düşünülür. Derin bi bakışlarının olduğu, aslında çok duygusal diyebilecekken hissiz oldukları, hayalperest olmaları ve hatta empati duygularının bile olmadığı düşünülür. İçlerine ağlıyorlar, içlerine atıyorlar, zorlar, her zaman mutluluk maskesi takıyorlar, konu duygulara gelince hep kaçıp saklanıyorlar. En derin duygulara. en derin üzüntülere, en uzun senaryolara ve en çok satan kitaplara bu insanlar sahiptir. Bu insanlar kapalı bir kutudur ve maharet onları açan anahtar olmaktır. Hep ilgi odağında kalıp, bebek olmak değil bahsim, bu kişileri anlamaya çalışmaktır. Şunu da belirteyim, değer noktasında çiçek gibi açılırlar ama kırıldıklarında daha fazla içe dönüp sertleşir kabukları. Belki de kendilerine bile zarar noktasına getirirler. Acımazlar. Üzülseler de geriye dönüp bakmazlar. Özetle, bu kişiler ile karşılaşıp heveslerini kırmışsanız tüm insanlığa geçmiş olsun.
