Öz-saygı

 İyi geceler,

Kişinin kendisine duyduğu saygı o kadar değerlidir ki belki kelimelere sığmaz anlamı. Birisi için değişmek, ona yüklediği anlamlara ulaşmak, sınırlarını zorlamak, tabularını yıkmak, aslında olmadığı bir "ben" yaratmak kişinin özsaygısını küçük düşürecek eylemlerdir. Ee tabi haklı olunca da, başkaldırmak, götü kalkmak ya da gündemden düşmeyen aşağı bakmak her zaman duyduğu sözlerden oluyor. Günlük bir doz mutlaka almalıyız. 

Ben istiyorum ki, sorunları bağırarak çözmeyelim. Şiddetle, kavgayla, vurdumduymazlıkla, üç maymunla ya da argo kullanarak çözmeyelim, zaten hiçbiri çözülmedi bugüne kadar farkındasınızdır, sadece askıya alındı sonra üzeri tozlandı, dominik olan kazandığını düşündü o kadar. Ortada bir galibiyet ya da mağlubiyet yok. 

Karşılıklı oturalım, nezih seviyelerde konusalım,  orta yol bulunsun. Gerçi derdin bir değil ki, biri bitse diğeri başlıyor. Aile içi sorunlar, ekonomik buhranlar, resmi meseleler, günlük sıkıntılar, patronlar, işçiler, ... hangisi tek başına geldi ki? Hangi birini karsına alıp konuşacaksın, muhatabın kim demezler mi ? Zor kardeşim, bu dünyada aklı selim olmak, sabır sahibi olmak, hele en zengin özelliklerden sorunsuz olmak çok zor. Kim galip olacak, hiçbir zaman bilemeyecksin!  

Böylesi hengamede kendine bir yüz bile belirleyemiyorsun, her girdiğin ortamda, konuşmada kendine yeni bir ceket giyercesine o yüzü giyiyorsun, buna mecbursun. Ama öz-saygı bambaska bir olgu, tüm olan bitenin temelinde yatan o. O yoksa tüm bu yüzlerin, hengamenin bir değeri olmayacak, bir savaş olamayacak. Kazanamayacaksın. Affedemeyeceksin. Tek isteğim, tüm yüzler arasında özünü kaybetmemen.